Γράφει ο Σεραφείμ Δημόκας,
Head Trainer
Ο χρόνος και οι άνθρωποι, δύο διαφορετικές διαστάσεις μέσα στο άγνωστο σύμπαν. Ο άνθρωπος, γήινος με συναισθήματα και αδυναμίες. Ο χρόνος αδυσώπητος και σκληρός στο πέρασμά του, δυναμικός και ατελεύτητος. Πως αυτά τα δύο μπορούν να ταυτιστούν και να συνυπάρχουν; Ποια είναι τα αποτελέσματα από αυτή τη σύζευξη;
Η σύνδεση και η συνύπαρξη των ανθρώπων, δημιουργούν την κοινωνία. Ένα σύνολο που λειτουργεί μέσα στο χρόνο, που με τη σειρά του αυτός, αποφαίνεται μέσα στο αυστηρό και αμείλικτο διάβα του και καθορίζει τις εποχές που ζει και αναπτύσσεται η κοινωνία των ανθρώπων.
Η ταύτιση και η διαφοροποίηση συγκρούονται. Δεν ξέρουμε τι να υποθέσουμε τελικά.
Ο άνθρωπος καθορίζει την εποχή που ζει ή η εποχή αλλάζει τον άνθρωπο;
Ο χρόνος λοιπόν και ο άνθρωπος είναι άρρητα δεμένοι μεταξύ τους. Η διαχείριση του χρόνου (χρόνου φείδου) είναι το μεγαλύτερο αγαθό που μπορεί να αδράξει ο άνθρωπος στον αιώνα που ζει. Ο χρόνος κάθεται και τον κοιτάει. Τον περιεργάζεται ή τον ανταμείβει ανάλογα.
Η απειροελάχιστη μονάδα του χρόνου, η στιγμή, μας έφερε στην Covid εποχή. Όλα αλλάξαν γύρω μας. Ο άνθρωπος τρομοκρατημένος μπροστά στον φόβο του θανάτου. Η οικογένεια κλεισμένη μέσα στην κοιτίδα της, το σπίτι, αναμετριέται με τον χρόνο και τον χάνει μέσα από τα μάτια της. Η ζωή άλλαξε. Εμείς αλλάξαμε; Αν ναι, με τι πρόσημο; Θετικό ή αρνητικό; Τι έφερε αυτή η αλλαγή στη ζωή μας; Πολλά τα ερωτήματα. Απαντήσεις δεν υπάρχουν και αυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται με διαφορετικό τρόπο την αλλαγή και τον χρόνο.
Ο εγκλεισμός και ο φόβος μας έκλεισαν στον εαυτό μας
Αποξενωθήκαμε με την ίδια την οικογένειά μας. Οι υπολογιστές, τα κινητά και τα tablets έγιναν τα αδέρφια μας, οι κολλητοί μας, οι γονείς μας, τα παιδιά μας. Η επικοινωνία έγινε ψηφιακή και η κοινωνία μας, εικονική με κύριο μοχλό τα pixels που αντικατέστησαν το νου και την ομιλία.
Υποταχθήκαμε τελικά. Αλλάξαμε χωρίς να σκεφτούμε το γιατί και το πως. Δεν επιλέξαμε το τι γίναμε ως οντότητες, αλλά είμαστε ήσυχοι διότι ζούμε και πλέουμε μαζί με τους άλλους στην ίδια κατεύθυνση της ροής του ποταμού. Νέος τρόπος ζωής μας δόθηκε λοιπόν και νέα τάξη πραγμάτων. Τώρα μπορούμε να εργαζόμεθα και στο σπίτι. Ο χώρος της εργασίας παραμένει λειτουργικός και ο χώρος του σπιτιού μας, υποχρεωτικά εργασιακός.
Είμεθα χαρούμενοι και ευτυχείς. Μπορούμε να ξεκλέβουμε λίγο χρόνο από τον υπολογιστή και το κινητό για να πεταγόμαστε γρήγορα στο σούπερ μάρκετ. Μπορούμε να παίρνουμε τα παιδιά μας από το σχολείο και μετά να κλεινόμαστε στα δωμάτιά μας για να δουλεύουμε, να κάνουμε chat και να…..επικοινωνούμε. Μπορούμε να αγχωνόμαστε στις 22:00 το βράδυ γιατί θυμήθηκε κάτι ο προϊστάμενός μας και πήρε τηλέφωνο για να το διευθετήσουμε.
Είμαστε τυχεροί που τηλεργαζόμεθα. Να και κάτι καλό που μας άφησε η post Covid εποχή. Η ελευθερία να εργαζόμεθα και να χαιρόμαστε το σπίτι μας. Η εποχή Covid λοιπόν έφερε μια νέα κοινωνία. Η νέα κοινωνία μεταμόρφωσε την Post Covid εποχή. Ο χρόνος αλλοιώθηκε.
Ποια είναι η ατομική μας στάση και θέση μέσα σε αυτή τη ζωή που ζούμε σήμερα;
Πόσο αλλάξαμε τα τελευταία 3 χρόνια; Και τι άλλαξε σε εμάς; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κοινωνία των ανθρώπων εξελίσσεται μέσα στον χρόνο. Το καλό και το κακό επιπλέει πάντα μέσα σε αυτή την εξελικτική πορεία. Σε ποια σανίδα σωτηρίας θα πιαστούμε για να συνεχίσουμε, είναι προσωπική μας επιλογή. Είναι δικό μας το κριτήριο, δική μας και η απόφαση. Οι επιλογές μας είναι αυτές που καθορίζουν την ποιότητα της εξέλιξής μας.
Η εσωτερική αλλαγή είναι αναπόφευκτη και αυτή την αλλαγή θα πρέπει να την δεχόμαστε καθημερινά. Την ποιότητά της, την αναζητούμε στην αυτογνωσία. Μια διαδικασία εσωτερική, που απαιτεί χρόνο και γνώση (γνώθι σ’ εαυτόν).
Δεν είμαστε τέλειοι, δεν είμαστε κριτές αλλά αναγνώστες. Το βιβλίο της ψυχής μας δεν θα πρέπει να το διαβάζουμε μόνοι μας και δεν είναι φρόνιμο να το αφήνουμε στο ράφι. Εάν αφήσουμε τον συν-άνθρωπο μας να το ξεφυλλίσει, θα το δει με μια άλλη ματιά, πιο στοχαστική, πιο ουδέτερη και αντικειμενική. Θα μιλήσουμε, θα επικοινωνήσουμε, θα συνδιαλλαγούμε.
Η φιλοσοφία γεννιέται ευθύς, ο άνθρωπος προπονεί και προπονείται στον στίβο της ζωής
Ποιες είναι οι ασκήσεις που μας κάνουν αθλητές σε ετούτο τον αγώνα; Μα αυτές που ανέκαθεν υπήρχαν. Η παιδεία, η καλοσύνη, η ηθική, η ταπεινότητα.
Αξίες που υπάρχουν ακόμα, αρκεί να ενσκήψουμε και να τις σηκώσουμε, να τις κουβαλήσουμε στην πλάτη μας και να γίνουν ένα με εμάς. Μπορούμε να τις μοιραστούμε με τον συνάνθρωπό μας, εάν θέλουμε, για να πορευτούμε μαζί σε μια κοινωνία που θα διαμορφώσει την εποχή και όχι μια εποχή που θα διασύρει την κοινωνία.